THE RINGS OF HAPPINESS!!!

           It's not a game nor a puzzle, it's not a deal nor a contract, it's not a sacrifice nor a Deja Vu, it's not a law nor a punishment, it's a Ring of Happiness called Marriage. A marriage is a bond that is not signed but is created by the hearts. Every individual has right to be bonded in this beautiful thing called Marriage. Not all have same feelings in there heart but definitely have the same relation as the other. You are the one who can make it happen, you can make it beautiful and only you can make a dream come true. Arranged marriage people and Love Marriage people have a common thing between them and that is LOVE. Love can make a relationship more stronger than just a word marriage. Marriage is the dream for a mother, happiness for a father, responsibility for a son and respect for the daughter. It's the most wonderful relationship in the world where two people share the same heart for rest of there lives. A marriage has a language that can be understood by everyone when you see a man caring for a lady more than himself. The way he pleases her, the way she make cute faces at him, the way he surprises her and the way she laughs even at his idiotic moves is a relationship that has all happiness in itself. When the friends tease him with her name and he blushes and when her friends pull her legs by pointing his faults and she avoids it with shyness makes the essence more sweeter. The reasons they give to take each other's side to defend there love, shows the support for each other for there life.That smile on the face of a Bride when she takes a glance at the Groom with those bright eyes, is what defines the Trust on him. That talks on the phone just before couple of days of the ceremony is what defines the Interest in him. That eagerness to see her even if some ethics has to be followed is what defines the Worriedness for her. The bouquet of flowers that he sends is what defines the Love to her. The help to each other is what defines the Care for each other. And the Trust, Interesting, Worriedness, Love and Care is what defines a marriage. Live your life with the one who Loves you not with the one whom you Love...  

KALAT NAKALAT BHAAS HOTO TUJHA!!!

Gelya 56 taasan pasun duarava ahe,

Kashi asel, kuthe asel,

Bari asel, jari nasel,

Tari Kalat Nakalat Bhaas Hoto Tujha...

Ek prashna satat manat guntato ahe,

Ajun kiti diwas haa durava?

Mahit asun lajalu mann

Tech parat-parat mhanta ahe,

Tari Kalat Nakalat Bhaas Hoto Tujha...

Taarkha rengalta ahe tujhya

Jawal parat tashyach,

Punha toch chhand, tich aturta,

Tyach athvani sangta ahe tu dur ahes,

Tari Kalat Nakalat Bhaas Hoto Tujha...

Ho mi Thoda ragitt ahe,

Pan toh majha swabhav nahi,

Majhi kalji ahe, tujhya sobat nastana

Tujhya baddal vatnara prem ahe,

Ho thoda vegla ahe pan sagla ahe...

Pratyek ghaas, pratyek shwaas,

Tujhya pasunach suru hotat,

Ani tujhyavarch samptat,

Chaughi kade shodhnare dole,

Aaj andhuk jhale panyane,

Tari Kalat Nakalat Bhaas Hoto Tujha...

Jaga veghli, saundarya veghla,

Pan bhiti tich, tujhya pasun dur honyachi,

Kontya tari paanavar kahitari lihat ashil tu,

Pan itki mala khatri ahe

ki vichaar majhach karat ashil tu,

Mhanun Kalat Nakalat Bhaas Hoto Tujha...

ज़िन्दगी सबको एक ही बार मिलती है... सिर्फ एक बार!!!

           लोग मानते है की हॉस्टेल में वही लोग होते है जो शैतानी करते है. घर पर शैतानी करने के कारन उनको हॉस्टेल में रखा जाता है. पर शायद उनकी किस्मत में ही लिखी होती है कुछ ऐसी बाते जो शायद ही किसी के नसीब में हो. हर किसी के नसीब में नही होती हॉस्टेल लाइफ. घर से दूर, किसी अनजान जगह, किन अनजान लोगो के साथ गुजरने लगती है ज़िन्दगी. हॉस्टेल में रहने वाले हर इंसान को पेहेले दिन यही लगता है की इस अनजान जगह पर में कैसे रहे पाउँगा, कैसे झेल पाउँगा वो सब बाते जो अब तक महसूस भी नही की थी. पर धीरे-धीरे सब संभलने लगता है जब कोई अनजान इंसान हमसे गुफ्तगू होता है जिन्हे हम हमारी भाषा में "दोस्त" केहेते है. दोस्ती ही एक ऐसी बड़ी चीज़ होती है जो किसी को संभाल सकेजब इंसान अकेला होता है . हॉस्टेल में जाकर ही पता चलता है की दोस्तों की एहमियत क्या होती है. जब घर की याद अति है तब वही दोस्त हमे हँसाने पोहोच जाता है. रिश्तो की एहमियत, खुद की शख्सियत, दुसरो की तकलीफ और माँ-बाप का प्यार, इन सब बातो का मतलब सिर्फ हॉस्टेल में रहा हुआ इंसान ही अच्छे से समझ सकता है. 
              ये कहानी भी उसी वक्त की है जब में हॉस्टेल में रहा करता था. मुझे आज भी याद है मेरा पहला दिन जब में सिर्फ १४ साल का था और मेरे माँ-बाप मुझे छोड़ने आए थे. सब लोगो के आखो में आसु थे, न जाने सिर्फ में ही मुस्कुरा रहा था. मुझसे पेहेले से रहने वाले बच्चे भी लिपट कर फुट-फुट कर रो रहे थे. मेरी मुस्कराहट मेरे एहसास को बया नही कर रही थी, वह तोह मेरे माँ-बाप को होसला दे रही थी की में उन लोगो में से नही हु जो हार मान ले या ज़िन्दगी के एक मोड़ पर लड़खड़ा जाऊ. में उन लोगो में से था जिसे अब आज़ाद रहना सीखना था, अपने सपनो को बुनना था, अपना वजूद बनाना था. जाते-जाते मेरे माँ की आखो में कुछ अश्क आ ही गए थे जो कुछ देर में बाँध से छूटने वाले थे और मेरे पापा की आखे नम हो गयी थी जिन्हे में पहेली बार नम देख रहा था. 

Tera Mera Naam!!! (PART-2)

Hello! awaj jaise kisi geherai se ati hui mere kaano par padi, saans bharte hue mene aankhe mund li, aur ek bund sidhi mere aankho se Zameen ki duri tay karte hue Zameen par jaa giri...

Sabse pehele mere ek haseen dost ne use mere phone se msg kiya tha "I think I'm in Love With You". Par 2 din tak uska phone band hone ke kaaran woh paigaam uss tak pohocha hi nahi tha, isliye mene wapas bhej diya yahi soch kar ki agar kuch ho jaye toh me uska sahara lekar jhutla saku. Par jab usne mujhse pucha " What have you just sent me?", toh me khud ko rok naa saka. Pata nahi har baar jab bhi woh mere sath hoti hai me usse kuch chhupa nahi sakta, yaa toh usse woh baat pata chal jati hai yaa toh mein hi bol deta hu. Uske uss sawal ke baad mujhme jaise garmi si bhar gayi thi, mujhe pasina chhut raha tha. Haan! dar tha par iss baat ka nahi ki uska jawab kya hoga, par iss baat ka ki humara Rishta kahi khatam naa ho jaye. Kahi uski awaj mere kaano se dur naa ho jaye, kahi uske Zain me mere liye galatfemi naa ho jaye, kahi uska mujhpar se bharosa naa uth jaye. Aise kayi sawal mere dimag me Dastak de rahe the. "Jo bhi tumne padha woh sab sach hai, bus tumhare jawab ka intazar hai", yeh sab me kaise bol gaya mujhe khud pata nahi chala. Shayad wakt par itafaaq nazair tha isliye itni himmat aa gayi ki sab kehe gaya. Uski awaj ki nami bayaan kar rahi thi ki uska jawab kya hoga. "Par kaise? Hum toh sirf dost the" usne kaha, aur mein chup raha kyuki me jaanta tha par Bekhabar tha ki sach me uske zindagi me koi aur tha. "Yeh mumkin nahi ho sakta" usne kaha, aur fir pehele ki tarah mere gale me kharash ayi aur usi ladkhadati aawaj me mene usse kaha, "Jaanta hu, Mera kaam hai tumse pyaar karna aur uss pyaar ko barkarar rakhna yeh tumhara kaam hai". Yeh kehekar mene phone kaat diya aur ek Aadeeb ki tarah soch me ghul gaya. Kuch din ek alag duniya me jee raha tha mein, jaha subah-raat bewajah mausam badal rahe the, kuch nahi samajh aa raha tha aur ek raat achanak phone par dhun baji jo mujhe naa padhne ke baad bilkul bhi sunai nahi de rahi thi. Ussi ka phone tha, hamesha ki tarah uska naam dekhte hi meri dhadkane mano jaise rail ki raftar se bhi tezz daud rahi thi. "Hello!" uski awaj mere kaano par kareeb 2 hafte baad pad rahi thi, mene bhi usse daurhaya. Paas-e-manzar ek lay me chalti hawa ka shor sunai de raha tha jisse mujhe andaaza aa gaya tha ki woh safar me thi. Dil me yeh sawal hamesha se tha ki woh hamesha safar ke dauraan mujhe hi apna humsafar kyu banana pasand karti thi par dil ko ek sukun mila yeh soch kar ki ab bhi woh mujhe apna humsafar maanti hai. Mene uss din uss sawal ke jawab ko janane ki koshish ki, " kyu hamesha safar ke dauraan mujhe hi humsafar banati ho?". "Pata nahi..." uska yeh jawab sunkar me duwidha me tha ki agar iske zindagi me koi aur hai toh yeh mujhe ussi wakt kyu apna humsafar banana chahati hai jab woh sabse akeli hoti hai. Par me khush tha ki usse meri parwah hoti hai aur woh mujhse dur hone ke Ehsaas ko samajhti hai. Uss raat me khud se Mukhatib hua aur hamesha ki tarah me raat bhar soo nahi paya kyuki woh safar me thi aur mera dil ussi me atka baitha tha. Agli subah jab mene phone par dekha toh ussi ka paigaam tha "I'm so worried, I'm not able to stop crying..." isse padh kar mere sir me ek chamak si nikli thi aur jab mene phone lagaya toh Sisakte sisakte woh kuch aisa kehe gayi ki mere Aankh apne aap gili ho gayi. Usse kisi ki itni fikar karte dekhna mere liye ek aisa mukaam tha ki me usse dur rahu toh hi behetar hoga. Isliye mene uss din se faisla kar liya tha ki naa toh me usse baat karunga naa hi usse koi Raabta rakhunga. Uss din ke baad uske kayi paigaam aye aur kayi dafa usne mujhse raabta rakhne ki koshish ki par mein nahi chahata tha ki meri wajah se usse koi pareshani ho isliye mene kisi baat ki aur dhyan naa dete hue usse nazarandaaz kar diya. Bus kabhi kabhi uski aawaj sunne ke liye road ke kisi mood wale Coin-Box par se aawaj sun liya karta tha, darta tha kahi woh pehechaan naa le. 8 mahine beet gaye the uss baat ko jab mene usse Haal-e-dil baya kiya tha. Aur roz dube armaano par jee raha tha mein aur issi baat ko dauhra raha tha ki usse iss baat ka ehsaas hoga ki kuch baate sirf kuch logo ke liye bani hoti hai aur uska matlab bhi unhi ke saath milta hai. 
          Saal ka dusra mahina aur bayaan karne ke thik 8 mahine baad achanak uska naam mere phone par chalak raha tha, 8 mahine baad ussi umid me mene phone ka jawab diya. "Hello!" uski awaj se jaise mera dil bhar aya, mene phone kaat diya aur kuch pal chupke se roo liya. Fir uska phone aya aur iss dafa mene jawab diya, itne arse baad usse Rubaru hone ka mauka mila tha. Aur uss dauraan jo baatein hui wohi shayad mere zindagi ka behad kimti aur ahem hissa tha, uss ek Guftagoo ne hume fir milne ka mauka de diya. Uss mulakat ke liye mene aur mere dosto ne kayi tayariya kar rakhi thi. Par uss haseen mauke par bhi usse uska wakt uss insaan ne Na-ashna kar rakha tha, dard toh mujhe bhi hua tha par uske saath hone ki khushi bhi thi. Taaro se bhara aasman ke tale hum dono kisi shaant samandar ki tarah ek dusre ki saaso ko mehsus kar rahe the. 10 inch ke faasle par baithe the fir bhi khayalo se jude the, itni baate sameti jui thi dil me jo uss din keheni thi par jubaan jaise kat chuki thi. Dhire se usne uska haath mere hathon par rakha, aisa laga raha tha ki me uss haath ko thaam kar puri zindagi ki duri tay kar chuka tha. Uski iss paari si harkat se mujhe hausala mila sab bayaan karne ka, usse unn 8 mahino ke har pal ke bare me bataya jo mene uske bina uske khayalo me kaate. Uss raat jo bhi mene kaha woh mujhe toh yaad nahi par usse jarur yaad hai, usse woh har ek harkat yaad hai jo mene uss dauraan ki thi. "I don't wanna go away from you..." in lafzo ke sahare usne uske Ehsaas bayaan kiye, mere khushi ka koi ant nahi tha. Aur mujhe khushi iss baat ki nahi thi ki mene usse paa liya hai par uss baat ki khushi thi ki me uss ladki ke sath hu jo kisi ki parwah naa karte hue mere liye itne bade imtehaan ka faisla ek pal me kar gayi. Aise ladki ka sath ho toh insaan kisi bhi mushkil ko gale lagane ke liye nahi zhizhagta. Aur issi tarah Aaj bhi hum ek dusre ki baato ko samajhte hai aur kehene se pehele hi aanke padh lete hai.
           Isiliye mein hamesha keheta hu "Pyaar Diya Jata Hai, Manga Nahi Jata!"...

Tera Mera Naam!!! (Part-1)

Yeh dastaan unn dino ki hai jab insaan apne khush hal zindagi ke liye pehela kadam badhata hai. Ji haan, yeh Waqt hai college ke dino ka. ENGINEERING! yeh shabdh dekh kar, jaise aapke hosh udd jate hai. Har woh shaks jo peheli baar engineering college me jata hai toh uski maa garv se sab rishtedaro se keheti hai ki mera beta engineering kar raha hai. Har sapne ki shuruwat achhi hi hoti hai. Bus use pura karne me insaan piche rehe jata hai, kyuki use yeh toh pata hota hai ki banna toh engineer hi hai par yeh pata nhi hota ki uske liye kitne papad belne padte hai. 

One of the Top College Of The City, insaan ka status rishtedaro ke nazar me ucha ho jata hai. Yeh kahani bhi Bollywood ke Filmo jaisi mod leti hai, par itni jaldi nhi abhi toh "Tell Garam Hona Baki Hai". College ka pehela din, me bhi unhi logo me se tha jo naye chehero par yun nazar firate class me enter karte jase koi Lughaat me kisi shabd ka matlab dhund rahe ho. Do anjane shaks anjani muskurahat dekar ek dusro ka naam puchte hai aur isi tarah Dost bante hai. Shant, ba haya, amli kisam ke logo me se ek tha me. Apna adha bachpan apne Rabt ke sath aur adha apne Qalmi Dosto ke sath bita chuka tha. Wakt tha jawani ka, khud ki jagah aur Shaksiat banane ka. Facebook!!! isi kaise bhul sakte hai, 80 pratishat logo ki subha status update karne par hoti hai. 20th June 2011 10:37pm, facebook(1 Friend Request). Shayad 8 saal baad naam padha tha mene uska, ek muskan ke sath request accept kar li. Hi! isi shabd ke sath baat shuru ki, do jaan pehechan ke log do anjaan shero se jude the. Meri khamoshi ko Rawaiyaa samajh rahi thi woh aur me uske Faliat ko bechaini. Har din kitabo se shuru hota tha aur har raat uske peghaamo par khatam. Bechaini har dhalti shaam ke sath badhti thi aur har badhti raat ke sath dhalti.
Mobile par signal naa ho toh mano jaan si nikal jati thi, kyu ki bus raat hi thi jo hame jod rahi thi. Kisi din jawab na aye toh dar sa lagta tha, par dusre din dar se bhi samjhauta kar leta tha. Yeh toh janta nhi tha ki kya lagti thi woh meri jiske liye itni bechaini, itni fikra, itni dil lagi thi, bus yeh janta tha ki Jaan basne lagi thi usme meri. Mujhe ab bhi yaad hai woh raat jab peheli baar usne mujhse koi Meherbaani mangi thi, subaah 5 baje uthane ki farmaish ki thi aur me la parwah sa itnisi baat ko sarakhoo par nahi rakh paya. Pura din wohi baat mere zain me dhaura rahi thi, kehe rahi thi ki ek zimma liya tha woh bhi pura nhi kar paya. Toh socha Surprise karta hoon usse mulakat kar ke, par jaise badkisamti mera puri tarah se sath nibha rahi thi. Use kisi aur se hi pata chal gaya ki me wohi hu uske sher me aur fir bhi usse milne ka shabd bhi zaya nahi kiya ho mene. Badi mushkil se manaya tha use aur akhir woh waqt aa hi gaya jab woh mere samne thi aur me uske samne. Shor! sirf dhakano ki badhti raftar ka tha, Aahat! sirf uske kadmo ki aur Nazare! sirf use hi dekh paa rahi thi. Aisa lag raha tha jaise woh pal aise hi chalta rahe aur ussi raftar se zindagi uske sath badhti rahe. Thaki hui Baahe, Num Aankhe, Bikhre baal aur Hotho par 100000Watt wali muskan lekar meri or ati hui woh ladki aisi lag rahi thi jaise humari roz mulakat hoti ho. Pata nahi kaise par mujhe uske har Alfaz ki Geheraiyaan samajh ane lagi thi. Uski aankhe mujhse bohot kuch kehena chahati thi par woh unn baaton ko zubaan par lane se Zhizhag rahi thi. Uski aawaj me ek alag hi Attar tha, jaise koi do alag-alag Rango ko ek hi Saraahi me ghol diya ho. Uski awaj meri kaano par aise padh rahi thi ki mera dhyan kahi aur lag hi nahi raha tha. Khule asmaan ki or dekh kar kuch khoj rahi thi woh, Orion! Taaro Ka Jhurmat, jise woh roz dekha karti thi, par na-jane kis wajah se uss din use Muh chhupai baitha tha. Peheli baar use inta bechain hote dekha tha, jaise kisi ne uski aziz chiz chupa di ho. Uss raat toh woh dikha nahi, shayad koi ishara tha ya koi Itafaq. 9 ghante sath bitaye hui jaise bus kuch pal lag rahi the, Yeh socha bhi nahi tha ki lautne ka bhi waqt ayega. Mann kar raha tha ki use rok lu aur puchu ki yeh wakt aise hi nahi chal sakta? isi tarah roz milna nahi ho sakta? Kuch palo me woh mere nazro se dur jaa chuki thi, peheli baar mene kisi ki kami mehsus ki thi, peheli baar mene kisi rishtey ko itne karab se jana tha, apne aap me se unn Aib ko pehechan tha jo mene kabhi Ittela nahi kiye the. Ab toh bechaini ek naye Mukaam par jaa pahuchi ti, ab intazaar ka nasha aur bhi dugna ho gay tha. Agle hi din phone par uski awaj sunne par dhadkane raftar pakdne lagi thi, usse zindagi ke har gum ko baatne laga tha me. Waqt ke sath pata bhi nahi chala ki uske naam sunne par kabhi mere Hothon par Muskan aur Dil ki Dhadkane tezz bhi ho sakti hai. Kuch dosto ne koshish ki mujhe samjhane ki, ki ise Dilkashi nahi kehete, ise Pyaar kehete hai, par me yeh manne ko tayar nahi tha ki mujh jaise insaan ko kabhi pyaar bhi ho sakta hai. Har Muqadda par uske hi khayal the, har jagah uske hi sawal the, ghera hua tha uske lamho ne mujhe kyu ki mere Dil aur Dimag, uske nashe me dono Beheaal the. Me Tassavur bhi nahi kar paa raha tha ki me kisi se itni Beintehaan mohobbat kar sakta hu. Usse baat karne ko toh jaise ajab sa Khauf tha mere mann me, jise mere andar waqt ke sath badhat mil rahi thi. Par ab kehena jaruri tha, kyu ki uss bechaini ko me aur Dilkashi ka naam nahi de paa raha tha, batana chahta tha use ki haan mujhe tumse Beintehaan mohobaat hai. 24th July 12.42pm, ||I Think I'm In Love With You||, yahi shabdo me use bayan kiya tha, Par..... Yeh toh kabhi socha hi nahi ki usse bhi mujhse pyaar hoga ya nahi. Use Ittela toh kar diya tha aur meri usse jude har rishtey, wade aur palo ko daav par laga chuka tha me. Samay beet raha tha aur bechaini badh rahi thi ki uska jawab kya hoga. Mene toh meri or se sab soch liya tha par yeh bhi sochna jaruri tha ki uske mann me mere liye kya ehsas hai. Mere phone ke shor ke lay par meri dhakane Nazir ho rahi thi, usika naam Chhalak raha tha. Hello! awaj jaise kisi geherai se ati hui mere kaano par padi, Saans bharte hue mene aankhe mund li, aur ek bund sidhi mere Aaankho se Zameen ki duri tay karte hue Zameen par jaa giri...
                                                                                                       To Be Continued...♥♥♥

Fir Barish Hogi...!!!

Samundar Kinare Ek Gasht, Bulbulo Ke Badolat,

Lehero Ke Shor Par Nazeer Dhadkano Ki Aahat,

Jo Iss Dooriyon Ki Gardisho Ko Badal De,

Bus Yahi Iss Adeeb Ki Tammana Puri Kar De...

Ferozi Libaz, Rupahale Zewar,

Chamakti Nighaho Me Ubharte Tewar,

Tumhare Issi Baat Ne Toh Humse

Puri Qaynath Jod Di Thi,

Palko Me Basi Woh Tasveer Chura Li Thi,

Thik Ussi Tarah,

Fir Barish Hogi, Fir Yaadein Taza Hogi,

Fir Bheegi Palko Par Yaadon Ki Parchhai Nazar Ayegi...

Tera Zikr Na Ho Aisa Koi Din Nahi Hota,
Yeh Barish Pehele Bhi Itni Hi Shor Karti Thi
Aur Ab Bhi Utna Hi Shor Karti Hai,
Bus Ab Bheegna Pasand Hai,

Kyuki Ab Wajah Alag Hai Jeene Ki Bhi
Aur Bheegne Ki Bhi...

Har Woh Pal Jiska Katra-Katra

Hum Sath Bitana Chahate Hai,

Kisi Roz Uthate Dhue Me Posheeda Ho Jayega,

Na Me Bhulunga, Na Tum Bhulogi,

Fir Barish Hogi, Fir Yaadein Taza Hogi,

Fir Bheegi Palko Par Yaadon Ki Parchhai Nazar Ayegi...

Kuch Kadam Hum Chale, Kuch Tum Chalo,

Thoda Pyaar Humne Kiya Hai, Thoda Tum Karo,

Paani Ki Khoj Me Toh Abr Bhi Rukh Mod Lete Hai,

Kuch Intazar Humne Kiya Hai, Thoda Tum Bhi Karo...

Humari Zindagi Bhi Iss Sunahare Suraj Ki Tarah Hai,

Pyaar Se Chamakti, Roshni Ki Tarah Manzil Tak Jati,

Aur Kisika Saya Ban Kar Saath Nibhati,

Saath Mera Aur Tumhara,

Fir Barish Hogi, Fir Yaadein Taza Hogi,

Fir Bheegi Palko Par Yaadon Ki Parchhai Nazar Ayegi...

Na Matawaqae Rishtey!!!

Kabhi Dil, Kabhi Dimag Ke Raaz

Jhilmilate Rehete Hai,

Armano Ko Kabu Karte Karte

Kisi Anjane Se Hi Ishq Ladha Jata Hai...

Rishto Ki Buniyad Mazboot Ho

Toh Ishq Aur Jung Me Sab Jaiz Hai,

Jisme Beintehaan Ishq
Aur Kuch  Poshida Jung Hai...

Kalai Ko Thamne Se Insaan

Kisi Ka Gulam Nahi Hota,
Khichti Hai Lakeere Hathon Ki
Geherai Se Insaan
Noor-e-Khuda Nahi Hota...

Farzi Hai Duniya Ki Har Woh Baat
Jin me Tumhara Ashkk Nahi Hota,
Ruthne Par Manane Ka Jashan
Toh Waise Bhi Kum Nahi Hota...

Kehete Hai Kuch Baatein 
Ankahi Hoti Hai
Jinka Zikar Jahan Bhi Nahi Karta,
Janne Ke Liye Toh 
Puri Duniya Betaab Hai
Par Koshish Me Bhi Nahi Karta...

Ishq Ki Ziyarat!!!

Har Dubte Suraj Ki Shafaq Me
Ugte Chand Ki Murad Puri Hoti Hai,
Woh Suraj Ka Intakaal Nahi
Ek Naye Din Ki Shurwat Hoti Hai...  

Hum Dono Kisi Anjani Kashish
Se Rubaru Hue The
Pyaar Me Farmabardar Hai Hum,
Duniya Ke Iss Numaisho Me
Tassavur Na Kar Sakenge
Par Aise Mohobat-E-Misaal Hai Hum...

Har Insaan Ki Shumar Zindagi
Nili Syahi Se Nahi Likhi Hoti,
Kuch Kore Kagaz Bhi Hote Hai
Jinka Zikar Zameer Bhi Nahi Karti...

Taaro Se Dur Rehekar Jagmagana
Raat Me Nikale Chand Ki Marzi Nahi,
Tumhe Satate Hai
Par Yeh Dil-E-Mohobat Farzi Nahi...

Galatiya Batlane Me Hume
Yun Hi Maja Nahi Ata
Dard Hume Bhi Hota Hai,
Apno Ko Mashware Dene Me
Zhizhagte Nahi
Farz Humara Bhi Banta Hai...

Baraste Boondon Ki Khan-Khanahat
Me Machalti Shaam Ho,
Is Kadar Tere Husna Ki Nazakat Rahe
Ki Hume Teri Hamesha Ziyarat Ho...